Een vriend deed in een gesprek vanmiddag de uitspraak: tja, als je op zoek gaat naar geluk, dan zoek je jezelf een ongeluk. Hij zegt wel vaker onverwacht rake dingen.
Je huidige situatie is onbevredigend, frusterend, of gewoonweg slecht en je wil dit dat verandert. Misschien begint hiermee een zoektocht naar geluk. Andere werkkring, partner, huis, auto, studie. Het is belangrijk om in beweging te komen als je niet gelukkig bent met de situatie waar je je op dit moment in bevindt. Maar of dit een zoektocht naar geluk moet zijn? De definitie van zoeken is volgens van Dale: proberen te vinden (wat verloren is) of proberen te krijgen.
Het geluk zoeken impliceert dat je het kwijt was en nu weer terug wil vinden. Het lijkt vaak een beweging van binnen naar buiten. Het gemis wordt binnenin gevoeld en buiten ligt de vermoedelijke oplossing. Als ik die, dat, het gevonden heb, dan word ik gelukkig. Vaak blijkt het gevonden voorwerp een tijdelijk lapmiddel; een placebo. En het zoeken begint van voren af aan.
Is het niet vaak zo dat hetgeen je probeert te vinden juist dat is wat je jezelf niet hebt toegestaan, gegund, vergeven of omarmd? Ligt het niet veel dichterbij? Als je naar binnen gaat wordt zoeken kijken. Kijken wat er is en wat de moeite waard is om gezien te worden. Eerst maar eens naar binnen. Voor je het weet zoek je jezelf een ongeluk….
Nog geen reacties.