Altijd een prachtig moment: Ting!
Een gesprek. Het gezicht van de gesprekspartner vertoont verschillende stadia van verwarring. Je ziet het brein worstelen met een verkregen inzicht. Ah nee, zo simpel kan het toch niet zijn. …Tja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan… Weerstand. Waarom een perfect lijden laten onderbreken door iets (schijnbaar) onbenulligs als: er alleen naar kijken. Hoezo ik ben dat niet? Hoe bedoel je? En langzaam gloort daar het “Ting- moment”. Ontspanning rond de ogen. Wenkbrauwen gaan langzaam omhoog. Schouders gaan omlaag. Het brein geeft aarzelend zijn verzet op. TING!!! Een twinkeling in de ogen. Een langzame glimlach, wat onzeker. Denk je echt dat het zo werkt?
Het ego maakt zich alweer klaar voor een volgend offensief…
Nog geen reacties.